PATRON KİM?

PATRON KİM?


Bazı günler hayatımızın kontrolünü elimizden kaçırdığımız hissi o kadar yoğun olur ki, olayları takip edemez bir halde panik içinde kalıveririz. Panik ile birlikte beynimizde düşünce fırtınaları oluşuverir… İki ayağımız bir pabuca girer… Her zaman kolaylıkla yaptığımız işleri bir türlü beceremeyiz…

gerginlik… hata… stres…

ya da

stres… hata… gerginlik…

kısır döngü içinde kıvranır dururuz.

Peki bu esnada kafamızın içinde ne olur???

Kontrol edilemeyen bir düşünce bombardımanı zihnimizden duygularımıza doğru harekete geçer…

Bu bombardıman çoğunlukla

Başarısız olduğumuzu…

Zayıf olduğumuzu…

Yeteneksiz... Beceriksiz… Değersiz… Ezilen… Büzülen… İtilen… Kakılan… Sarsılan… Bölünen… Çarpılan… v.s.

Olduğumuzu söyler

veeee

Duygusal olarak çökmemize neden olur…

Eee duygusal çöküş ise

gerginlik… hata… stres…

ya da

stres… hata… gerginlik…

kısır döngüsünün başlangıcı, ortası ve sonudur.



Peki zihnimizden adeta fışkıran bu düşünceler doğrumudur? HAYIR

Bir düşünelim… Gün boyunca başarıyla yürüttüğümüz onlarca irili ufaklı işi yerine getiren biz değil miyiz? Peki tüm bu iyi özelliklerimiz niçin bir anda hiç yokmuş gibi bir davranışa maruz kalıyoruz? Hem de kendi zihnimiz, düşüncelerimiz tarafından…

Evet, zihnimiz ve düşüncelerimiz bizim en güçlü düşmanımız olabilirler… Bizi ezme fırsatını bulduğu an: hemen tüm kozlarını kullanır ve bizi yıkmak için çalışır.

Peki niye… Çünkü zihin tembeldir… Çalışmayı sevmez… Motivasyonun ve övgünün çalışmaya teşvik edeceğini bilir… Oysa o köşesine sinip orada tembellik yapmak arzusundadır.

Onu yenmenin tek bir yolu vardır:

TETİKTE OLMAK…

Her devreye girişinde onu gözlemlemek gerekir… Sadece gözlemlemek… Emrimizde çalışan bir görevliyi kontrol etmek gibi…

Onu gözlemlemeyi öğrenmek biraz zaman alacaktır. O hep boş anınızı kollayıp işten kaytarmak için elinden geleni ardına koymayacaktır.

Ama biz bir kere onu gözlemlemeyi başardığımızda, onun devreye sokmak istediği karamsarlıkları hemen fark edip, ona yeni ve bizim belirlediğimiz bazı görevler yükleyebiliriz.

Düşüncelerimiz ne zaman bizi duygusal olarak ele geçirmeye çalışırsa onu yakalamalıyız. Olumsuzların yerine ise olumluları koymalıyız.

Onun söyledikleri ile o an yaşananların hiçbir alakası olmadığını gözlemden bir süre sonra fark edeceksiniz. Zihin sadece kendi işine gelen varsayımları bize sunacaktır. Ve bunlar sadece VARSAYIMLARDIR.

Hemen “başkaları ne düşünür?” tohumunu yerleştirir, bizi başkaları adına hor görür… Küçük düşürür… Aşağılar… V.s. Oysa bu düşünceler sadece ona aittir… Üstüne vazife olmayan ve asla bilmediği bir konuda konuşur…

Ona reddedin ve kontrol edin…

Stratejik davranarak onu oyuna getirin ve sizin için çalıştığını ve işten kaytaramayacağını ona anlatın. Zihninizin ne düşünmesi gerektiğine karar vermeyi öğrendiğiniz an,

Hayattan zevk almaya başlarsınız.

Başarıya ulaşmanız daha kolay olur.

Bağımsız olursunuz.

Işıldarsınız.

KISACASI HAYATINIZIN MUTLU EFENDİSİ OLURSUNUZ



Sevgiyle Kalın

YURDAHAL